W nadchodzący piątek -17 września 2021 przypada 82. rocznica agresji ZSRR na Polskę.
W naszej szkole, jak co roku, wspominamy to ważne wydarzenie historyczne przez historyków określane mianem IV rozbioru Polski. Uczniowie mieli okazję zapoznać się ze szczegółami tego wydarzenia podczas lekcji historii, języka polskiego, wiedzy o społeczeństwie oraz w trakcie spotkań z wychowawcami.
W klasach i na korytarzach szkolnych zostały przygotowane gazetki tematyczne upamiętniające te ważne wydarzenia z historii naszego kraju.
Zachęcamy wszystkich bardzo serdecznie do pogłębiania wiedzy na temat niełatwej historii naszego narodu.
Z lekcji historii………
II wojna światowa zaczęła się 1 września 1939 roku najazdem Niemiec na Polskę. Polacy liczyli na pomoc sojuszników: Anglii i Francji, która jednak nie nadeszła. Stoczyli z Niemcami liczne bitwy, w większości jednak przegrane. 17 września na walczącą z Niemcami Polskę od wschodu uderzyły wojska radzieckie. Rozpoczął się w ten sposób IV rozbiór Polski.
Agresja sowiecka na Polskę poprzedzona była podpisaniem 23 sierpnia 1939 r. przez ZSRS i hitlerowskie Niemcy, tak zwanego paktu o nieagresji, który sankcjonował sprawę podziału Europy Wschodniej między obydwu agresorów. Gwarancje bez pokrycia udzielone Polsce przez Wielką Brytanię upewniły zarówno Hitlera, jak Stalina, że mocarstw zachodnich nie trzeba traktować serio.
Sowiecka napaść na Polskę była starannie przygotowaną operacją wywiadowczą i wojskową. Wkraczający Sowieci mieli przygotowane szczegółowe listy aresztowań osób, które uznano za element niebezpieczny dla ustroju sowieckiego. Pomocą w ułożeniu tych list służyła piąta kolumna miejscowych działaczy i donosicieli, którzy po wkroczeniu Armii Czerwonej pojawili się na ulicach w charakterze represyjnej „milicji ludowej”. W celach propagandowych i dezinformacyjnych w niektórych miejscowościach dowódcy sowieccy ogłaszali, że Armia Czerwona przybywa na pomoc Polsce napadniętej przez Niemców. W efekcie wielu polskich żołnierzy wyszło tam Sowietom na powitanie. Natychmiast brano ich do niewoli, skąd wielu z nich trafiło do obozu w Starobielsku a następnie zostali zamordowani w Katyniu, Charkowie i Kalininie.
Na północy kraju Sowieci zajęli błyskawicznie Wilno; na południu Armia Czerwona dotarła do granicy polsko-rumuńskiej, zamykając ją szczelnie wzdłuż Dniestru. W centralnej części terytorium Polski Armia Czerwona przekroczyła Wisłę, wspomagając niemieckie oskrzydlenie Warszawy.
Po wkroczeniu na terytorium Polski Sowieci natychmiast zastosowali terror wobec społeczeństwa polskiego. Wraz z Armią Czerwoną 17 września 1939 r. na tereny polskie wkroczyły specjalne grupy operacyjne NKWD. Ich zadaniem była likwidacja członków struktur państwowych, zorganizowanie nowych organów władzy i utworzenie aparatu NKWD. Głównym zadaniem sowieckiego aparatu represji było pozbycie się wrogich elementów. NKWD wszędzie stosowała osławiony sprawdzian dłoni: kto miał skórę na rękach delikatną, klasyfikowany był jako wróg klasowy. Popełnianym morderstwom towarzyszyły rabunki i gwałty. Z góry przesądzony był los członków organizacji państwowych, religijnych, syjonistycznych bądź ukraińskich. Aresztowano m.in. przedwojennych działaczy politycznych, społecznych, przedstawicieli polskiej administracji, inteligencji, ziemian czy służb mundurowych. W ten sposób likwidowano fundamenty państwa polskiego: przedwojenną elitę i jednocześnie potencjalnych organizatorów oporu społecznego. Aresztowanych czekało uwięzienie, przesłuchania, często połączone z brutalnym biciem, zesłanie do łagrów bądź rozstrzelanie.
W wielu miejscowościach wkraczanie Armii Czerwonej było poprzedzone specjalnie przygotowaną akcją propagandową. Miejscowe grupy działaczy komunistycznych, wywodzące się głównie spośród mniejszości narodowych, przy wsparciu funkcjonariuszy NKWD wystawiały Sowietom liczne bramy triumfalne, które zwieńczano gwiazdą i swastyką. Wszystko to miało potwierdzić, że mieszkańcy Kresów Wschodnich traktują Sowietów jako wyzwolicieli, a nie agresorów.
Symbolicznym przypieczętowaniem triumfu obydwu agresorów było zorganizowanie 22 września wspólnej parady wojsk Hitlera i Stalina w Brześciu Litewskim.
W dniu 28 września, w dzień po kapitulacji zmiażdżonej atakami Warszawy, wbrew prawu międzynarodowemu, podpisano sowiecko-niemiecki traktat o granicach i przyjaźni, który wytyczał granicę niemiecko-sowiecką na okupowanym wojskowo terytorium Polski. ZSRS km kw., czyli ok. 51,6 proc. obszaru II Rzeczypospolitej – były to tereny zamieszkane przez ponad 13 mln mieszkańców.
W wyniku zmasowanego i skoordynowanego ataku Niemiec i ZSRS, armia polska znalazła się w pułapce bez wyjścia, bez możliwości działania. Polski opór wojskowy ustał 5 października 1939 r.
Źródło:
Osoby odpowiedzialne za promocję wydarzenia w naszej szkole:
mgr Anna Misiak
mgr Zofia Trzupek
